XII Pièces pour 4 bassons
Bibliotheek Koninklijk Conservatorium

Vier fagotpartijen - in kaften die men als psychedelisch kan beschrijven - die ons voor raadsels stellen, wegens anoniem en ongedateerd. Qua idioom lijkt de muziek uit de tweede helft van de achttiende eeuw te stammen, maar handschrift en papier lijken vroeg negentiende-eeuws. De oude stempels 'Muziekschool Antwerpen' suggereren dan weer dat die partijen rond 1870-1880 in Peter Benoits muziekschool circuleerden. Om daarna decennia lang vergeten in een kast te blijven liggen.

In de muziek van de zeventiende eeuw had de fagot een niet onbelangrijke rol te vervullen, als invulling van de basso continuo-functie, maar ook als solo-instrument. Componisten als Vivaldi (38 concerto's!), Zelenka, Telemann, Gaillard en Boismortier schreven pareltjes voor de fagot. Tijdens de achttiende eeuw kende het instrument een grote ontwikkeling en technische evolutie en mocht het zich verheugen in de belangstelling van grootmeesters als Mozart, Devienne, Stamitz, Danzi, Haydn en Beethoven.

Deze bundel, voor de eerder ongewone bezetting van fagotkwartet, is pretentieloze gebruiksmuziek. Een eenvoudige melodievoering, vaak in dialoogvorm tussen de eerste en de tweede stem, met begeleidingsakkoorden in de overige stemmen. Het is niet duidelijk of de anonieme componist deze muziek heeft geschreven louter voor het spelplezier, als verstrooiingsmuziek of dat hij pedagogische intenties had, zoals het stimuleren van het samenspel. Sowieso is elke vondst van muziek uit die periode een mooie aanvulling van het repertoire en leert het iets over de compositietechniek en de speelpraktijk.

Francis Pollet (docent fagot)